D- Annabi Ibrahim, amincin Allah ya tabbata a gare shi
Sannan sai Allah ya aiki annabi Ibrahim, amincin Allah ya tabbata a gare shi, zuwa ga mutanensa bayan sun bata kuma sun bauta wa Taurari da Gumaka, Allah madaukaki ya ce:
Kuma lalle haƙĩƙa Mun kãwo wa (annabi) Ibrãhĩm shiryuwarsa daga gabãni, kuma Mun kasance Masana gare shi.
Ya ce wa babansa da mutanensa, “Mẽne ne waɗannan mutummutumai waɗanda kuke mãsu lazimta a kansu?”
Suka ce: “Mun sãmi Ubanninmu mãsu lazimta a kansu.”
Ya ce: “Lalle, haƙĩƙa, kun kasance kũ da Ubanninku a cikin ɓata bayyananna.”
Suka ce: “Shin kã zo mana da gaskiya ne, Kõ kuwa kai kanã daga mãSu wãsã ne?”
Ya ce: “Ã’a, Ubangijinku Shi ne Ubangijin sammai da ƙasa, wanda Ya ƙãga halittarsu. Kuma Ni inã daga mãsu shaida a kan haka.”
“Kuma inã rantsuwa da Allah, lalle zan yi wani shiri ga gumãkanku a bãyan kun jũya kunã mãsu bãyar da bãya.”
Sai ya sanya su guntu-guntu fãce wani babba gare su, tsammãninsũ sunã Kõmãwa zuwa gare shi.
Suka ce: “Wane ne ya aikata wannan ga gumãkanmu? Lalle shĩ, haƙĩƙa, yanã daga azzãlumai.”
Suka ce: “Mun ji wani saurayi yanã ambatar su. Anã ce masa Ibrahĩm.”
Suka ce: “To, ku zo da shi a kan idanun mutãne, tsammãnin su zã su bãyar da shaida.”
Suka ce: “Shin kai ne ka aikata wannan ga gumãkanmu? Yã Ibrahĩm!”
Ya ce: “Ã’a, babbansu, wannan, shĩ ya aikata, shi. Sai ku tambaye su idan sun kasance sunã yin magana.”
Sai suka kõma wa jũnansu suka ce: “Lalle ne kũ, kũ ne azzãlumai.”
Sa’an nan kuma aka sunkuyar da su a kan kãwunansu (sukace,) “Lalle, haƙĩƙa, kã sani waɗannan bã su yin magana.”
Ya ce: “Shin to, kunã bautã wa abin da, bã ya, amfãnin ku da Kõme kuma bã ya cũtar da ku baicin Allah?”
“Tir da ku, kuma da abin da kuke bauta wa, baicin Allah! Shin to, bã ku hankalta?”
Suka ce: “Ku ƙõne shi kuma ku taimaki gumãkanku, idan kun kasance mãsu aikatãwa.”
Muka ce: “Yã wuta! Ki kasance sanyi da aminci ga Ibrahĩm.”
Kuma suka yi nufin wani mũgun shiri da shi, sai Mukasanya su mafiya hasãra.
[Annabawa: 50-70].
Sannan annabi Ibrahim, amincin Allah ya tabbata a gare shi, da dansa Isma’il sun yi hijira daga Falasdinu zuwa Makka, kuma Allah ya umarce shi da dansa Isma’il da su gina Ka’aba, kuma ya kira mutane zuwa hajji zuwa gare ta kuma su Bauta wa Allah a can.
(Kuma mun yi alkawari da Ibrahim da Isma’il cewa za su tsarkake gidana ga wadanda ke yawo, da masu sujada, da masu ruku’u da masu sujada.)
Al-Baqara: 125
About The Author
